شرح دعای روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان؛ جایگاه ویژه باتقوایان در قیامت

دعای روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان:

«اللهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَى القُلوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذْنِبین»

«خدایا بشوى مرا در این ماه از گناه و پاکم نما در آن از عیب‌ها وآزمایش کن دلم را در آن به پرهیزکارى دل‌ها اى چشم پوش لغزش‌هاى گناهکاران»    

صدای شیعه: مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) در شرح فراز اول این دعا می گوید:همانطور که در روایات و آیات قرآن کریم آمده است خداوند تمام گناهان بندگان خویش را می بخشد و از آنها در می گذرد «ان الله یغفرالذنوب جمیعا»؛ یعنی: «به درستی که خداوند تمامی گناهان را می آمرزد»

وی افزود:‌خداوند تنها یک گناه را نمی بخشد و آن هم شرک ورزیدن به ذات اقدس اوست؛ «ان الله لایغفر ان شرک به...» یعنی: "به درستی که خداوند کسی را که برای او شریک قایل شود، نمی آمرزد".

این عالم ربانی در توضیح این مطلب که منظور از «اللهم اغسلنی»؛ "خدایا مرا شستشو ده”" چیست؟ می گوید:آب پاک کننده تمام کثافات و پلیدی ها است به طوری که آب هر کثافت و پلیدی را در هر مکانی که باشد از بین می برد و پاکیزگی و نظافت را بر جای می گذارد و اثری از آن کثافت نخواهد ماند.

مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) م یگوید:دلیل اینکه از خداوند خواستاریم که «اللهم اغسلنی فیه من الذنوب»‌ما را از گناهان شستشو داده و پاک گرداند به خاطر این است که دیگر اثری از گناه در جسم و روح ما وجود نداشته باشد تا اینکه کثافات و پلیدیهای گناه مانعی برای رسیدن به قرب الی الله نشوند.

وی افزود:منظور از غسل همان پاک و طاهر شدن از پلیدیهای گناهان است، که در این روز ما نیز از پروردگار عالمیان خواستاریم که ما را از گناهان پاک و پاکیزه گرداند تا بتوانیم به درجات عالی معنوی دست یابیم.

این استاد اخلاق فقید تهران در شرح فراز «وطهرنی فیه من العیوب» می گوید: انسان در طول زندگی خود دانسته یا ندانسته اشتباهات و خطاهای فاحشی را انجام می دهد که این اشتباهات و خطاها به عیب تعبیر می گردد.

مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) با بیان مثالی می افزاید:  شخصی که بسیار دروغ می گوید دروغگویی عیب بزرگ او تلقی می گردد که آن عیب در دنیا و آخرت گریبانگیر او می شود. چراکه یک عیب مولد هزاران عیب دیگر است که ممکن است جامعه ای را به نابودی بکشد، چنانچه در روایات و احادیث موجود است اسلام دستور بر پوشش عیوب الناس مخصوصا مسلمانان را دارد.

این عالم ربانی با تأکید بر عیب پوشی مردم تصریح می کند: علت لزوم عیب پوشی مردم این است که اگر عیبی از شخصی که دارای احترام و آبروست و عده بسیاری از او تبعیت می کنند، فاش شود آنگاه است که دو اتفاق مهم ممکن است رخ دهد: اول اینکه آن شخص بی آبرو گشته و شخصیت او در پیش همگان متلاشی می گردد و دوم اینکه ممکن است افراد بسیاری که از او تبعیت می کنند به علت اعتماد به او عیب او را حسن دانسته و به اشاعه آن عیب در بین مردمان بپردازند که هر دو حالت آن برای یک جامعه بسیار خطرناک است.

مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) در شرح فراز «وامتحن قلبی فیه بتقوی: لقلوب یا مقیل عثرات المذنبین» می گوید: کسانی که تقوای الهی پیشه می کنند در روز قیامت از جایگاه ویژه ای برخوردارند چرا که آنان از نافرمانی دستورات ذات اقدس پروردگاردوری گزیدند و سرتسلیم به امر و فرمان او فرود آوردند.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما